Vrijheid, blijheid!

Nu het al eens mooi weer is kriebelt het bij Hippie om buiten te komen. Dan staat hij te mauwen voor de deur van het terras en kijkt hij ons doordringend aan tot we eindelijk toegeven en hem mee naar buiten nemen. Meestal gaat dat wel goed en blijft hij mooi zitten maar vaak gaat hij zich na een tijdje vervelen en wil hij meer. Dan gaat hij half over het terras hangen om alles in het oog te houden en dat vinden wij dan weer niet zo fijn. We wonen slechts op de eerste verdieping en ik ben ongerust dat mijnheer zou springen en voor de vrijheid zou kiezen want Hippie was vroeger een echte globetrotter en was vaak op stap. Toen kon het arme dier natuurlijk gebruik maken van een immense groene zone met volkstuintjes vlak bij huis waar hij naar hartenlust kon rondlopen, jagen of zonnen.

Hippie had in die periode ook de gewoonte om de dochter te escorteren als zij naar school fietste. Niet helemaal tot aan school natuurlijk, maar net tot aan de brievenbus op de hoek, nooit verder, om daarna op zijn stappen terug te keren en te doen wat katten zo graag doen. Vaak stond hij haar ook op te wachten aan diezelfde brievenbus om dan snel langs de gevels met haar mee naar huis te racen.

Toen de dochter hen vorige zomer meenam naar het huis waar zij als kitten woonden wist Hippie trouwens nog precies waar het gat in de omheining dat naar de vrijheid leidde zat en terwijl Beast met zijn grote mond zich angstig onder de bank verschool probeerde Hippie tot grote wanhoop van de dochter steeds weg te ritsen.

En die arme kat is dus noodgedwongen tot huiskat omgeschoold en hij laat ons klagelijk mauwend weten dat dit helemaal niet naar zijn zin is. Maar het kan niet anders want de straat waar wij wonen is veel te druk en toen hij op een mooie dag langs de deur was ontsnapt vond de dochter hem doodsbang terug onder een geparkeerde auto. Vrijheid is in dit geval jammer genoeg geen optie.