Nu de kinderen jong volwassenen zijn doen wij niet
meer zoveel samen en dat is natuurlijk heel normaal maar soms kijk ik met een
beetje weemoed terug op de tijd toen zij klein waren en we heel veel samen
deden.
Zo hadden we een abonnement op de zoo dat stevig
geconsumeerd werd want bijna iedere woensdag wipten we daar binnen en ook
Planckendael stond regelmatig op het menu. We gingen ook vaak naar de film en
mijn liefde voor de cinema heb ik duidelijk aan de kinderen doorgegeven want
zij gaan twee of soms zelfs drie keer per week.
In Houston hadden we ook veel cinemabezoekjes,
niet in de winter zoals hier want dan was het meestal een mooie twintig graden
en hét moment om buiten te zijn. Onze filmnamiddagen vielen eerder in de zomer
omdat het dan gewoonweg te heet was om buiten te komen. De zoon heeft toen zijn
Star Wars verslaving opgedaan, hoewel hij dat nu niet meer wil weten en we
hebben zowat elke Disney en andere film gezien die de revue passeerde.
Nu vond ik die Disney films wel leuk maar soms ook
een beetje te, net omdat het verhaal zo, ‘ver-Disney-ed’ wordt. Bij Mulan
echter werd een perfecte mix gemaakt tussen de net niet te melige verhaallijn
doorspekt met humor en een geweldige Eddy Murphy als Mushu, de kleine draak met
de grote mond. Ook de kinderen vonden Mulan geweldig en de zoon heeft na het
bekijken van deze film dan ook weken lang de oneliners gescandeerd, tot wij er
gek van werden en onlangs zagen de dochter en ik Mulan nog een keer ‘for old
times sake’. En blijkbaar is het dit jaar het 15 jarig jubileum van deze Disney
klassieker, wat bij de 22 jarige dochter de reactie ontlokte dat ze nu toch écht
wel oud begint te worden … .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten