We hebben elkaar op een vreemde manier
ontmoet, mijn vriendin en ik. Het gebeurde op een ijskoude winterdag eind december,
tijdens de proclamatieplechtigheid van het kerstrapport. Eigenlijk is dat niet
helemaal juist want we kenden elkaar al sinds de lagere school maar mijn
vriendin zat toen een jaartje hoger en op die leeftijd kon je net zo goed van
Mars komen. De eigenlijke ontmoeting en het begin van onze vriendschap was dus
die sombere decemberdag het eerste jaar van de middelbare school.
Onze
school kon je behoorlijk streng noemen want er werd belang gehecht aan
etiquette, tradities en ook de uniformvoorschriften werden strikt toegepast. De
jongens droegen in de winter een lange marineblauwe broek met een beige hemdje
waarop het logo van de school was geborduurd. Bij dat hemd hoorde een das, met
dito logo, die met een elastiek om de hals werd vastgemaakt. Voor de meisjes
was er datzelfde onaantrekkelijke beige hemd met das en een hele klassieke
plooirok in marineblauw en het was dat uniform dat ons beiden letterlijk en
figuurlijk ‘de das omdeed’.
De
vriendin ging als eerste voor de bijl toen ze met een doffe knal op de grond
viel. Was ze nu onwel geworden door het lange rechtstaan tijdens de eindeloze speech
van mevrouw de directeur, was het de warmte of toch die knellende das? Wie zal het zeggen maar het lot
heeft soms vreemde dingen voor ons in petto en deze keer ontstond een
vriendschap toen ook ik een appelflauwte kreeg en buiten werd gedragen om,
zonder pardon, naast de kersverse vriendin in de snerpende decemberwind op een
stoel geparkeerd te worden om van die flauwte te bekomen.
Toen
we onlangs weer eens tijdens een van onze telefoonmarathons aan de lijn hingen
moesten we tot onze verbazing, of beter gezegd tot onze ontzetting, vaststellen
dat die decemberdag ondertussen al zevendertig jaar geleden is. En al die tijd
bleef die vriendschap en hebben we met elkaar meegeleefd. Met de geboorte van
onze kinderen, onze scheidingen, de ups en downs die iedereen wel in zijn leven
kent en hoewel we elkaar soms een poosje uit het oog verloren kruisten onze
wegen zich steeds en was het net of we elkaar gisteren zagen.
En
vandaag heeft die vriendin Sarah ontmoet en dat hebben we vorig weekend al
uitgebreid gevierd. En als het volgend jaar mijn beurt is gaan we dat zeker nog
eens overdoen. Ondertussen
wil ik je nog eens een hele gelukkige verjaardag wensen, lieve vriendin. Geniet
van jouw dag! X
Mooi, die lange vriendschappen. Het eerste middelbaar is bij meerdere vriendschappen een kantelpunt denk ik.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi verhaal over jullie vriendschap! Heel vertrouwd zo iemand die je al zo lang kent!!
BeantwoordenVerwijderen