Omdat de vierjarige zoon het eerste jaar in Houston maar halve
dagen naar school ging, waren wij dikwijls samen op stap en hoewel ik niet echt
een winkelaar ben kende hij het plaatselijke shopping center op zijn duimpje.
Zo had hij een zwak voor een kledingszaak waar een
oldtimer stond te pronken. Toen hij dat voertuig voor het eerst ging bewonderen
was ik in paniek omdat ik de zoon niet meer vond, maar omdat hij die
verdwijntruc bleef doen wist ik na een paar keer wel waar hij uithing. De
verkoopsters kenden hem ook al en als hij hen charmant om zijn vingertje wond
mocht hij even, zo fier als een gieter, achter het stuur plaats nemen.
De winkel met zeepjes en verzorgingsproducten was ook
een van zijn favorieten en vooral de zeepjes in verschillende kleuren en vormen
droegen zijn voorkeur weg.
En dan waren er natuurlijk ook nog de winkels met
vieze snoep in knalkleurtjes of de kraampjes met wafels en snowcones, de zaken
die ik handig probeerde te vermijden en die de zoon nog handiger wist te vinden
want hij was gek op al die zoetigheid en kleurstoffen.
Toen ik op een mooie dag nog iets nodig had in een van
die winkels liep de zoon net voor mij uit, draaide de hoek om en … was
verdwenen! Ik dacht dat hij weer een zaak was ingedoken dus riep ik hem en ging
daarna de dichtstbijzijnde winkels af. Maar de zoon was nergens te bespeuren en
terwijl de tijd verstreek bekroop mij stilletjes aan een lichte vorm van
paniek. Ik sprak mensen aan, maar niemand had een ukje dat op de zoon leek
gezien.
Tot een vriendelijke mijnheer mij een etalage aanwees
waarin één van de poppen wel heel erg levendig was. Alleen kon dat levend
model niet terug uit de etalage omdat hij in zijn haast een kartonnen reclamepaneel
had omgegooid en dus in de etalage gevangen zat. De zoon stond in die etalage met zijn vlakke
hand op de ruit te kloppen maar ik had dat in mijn paniek niet gezien of
gehoord.
Ik kan niet beginnen vertellen wat een opluchting het
was de zoon terug te zien nadat hij toch wel even vermist was. Sindsdien bleef
hij gelukkig beter bij mij en kwamen zulke incidenten minder voor … . Eventjes dan toch.
Begrijpelijk dat het een hele opluchting was...
BeantwoordenVerwijderenTja en de zoon was ook behoorlijk geschrokken maar dat hield hem niet echt tegen om terug op 'avontuur' te gaan :-) Gelukkig zijn we hem nooit echt kwijt geweest
BeantwoordenVerwijderen