Vermist

Omdat de vierjarige zoon het eerste jaar in Houston maar halve dagen naar school ging, waren wij dikwijls samen op stap en hoewel ik niet echt een winkelaar ben kende hij het plaatselijke shopping center op zijn duimpje.

Zo had hij een zwak voor een kledingszaak waar een oldtimer stond te pronken. Toen hij dat voertuig voor het eerst ging bewonderen was ik in paniek omdat ik de zoon niet meer vond, maar omdat hij die verdwijntruc bleef doen wist ik na een paar keer wel waar hij uithing. De verkoopsters kenden hem ook al en als hij hen charmant om zijn vingertje wond mocht hij even, zo fier als een gieter, achter het stuur plaats nemen.

De winkel met zeepjes en verzorgingsproducten was ook een van zijn favorieten en vooral de zeepjes in verschillende kleuren en vormen droegen zijn voorkeur weg.

En dan waren er natuurlijk ook nog de winkels met vieze snoep in knalkleurtjes of de kraampjes met wafels en snowcones, de zaken die ik handig probeerde te vermijden en die de zoon nog handiger wist te vinden want hij was gek op al die zoetigheid en kleurstoffen.

Toen ik op een mooie dag nog iets nodig had in een van die winkels liep de zoon net voor mij uit, draaide de hoek om en … was verdwenen! Ik dacht dat hij weer een zaak was ingedoken dus riep ik hem en ging daarna de dichtstbijzijnde winkels af. Maar de zoon was nergens te bespeuren en terwijl de tijd verstreek bekroop mij stilletjes aan een lichte vorm van paniek. Ik sprak mensen aan, maar niemand had een ukje dat op de zoon leek gezien.

Tot een vriendelijke mijnheer mij een etalage aanwees waarin één van de poppen wel heel erg levendig was. Alleen kon dat levend model niet terug uit de etalage omdat hij in zijn haast een kartonnen reclamepaneel had omgegooid en dus in de etalage gevangen zat. De zoon stond in die etalage met zijn vlakke hand op de ruit te kloppen maar ik had dat in mijn paniek niet gezien of gehoord.

Ik kan niet beginnen vertellen wat een opluchting het was de zoon terug te zien nadat hij toch wel even vermist was. Sindsdien bleef hij gelukkig beter bij mij en kwamen zulke incidenten minder voor … . Eventjes dan toch.