Dat de dochter op zeer jonge leeftijd een grote fan was
van Beertje heb ik u al verteld. Dat Beertje het niet altijd even makkelijk had
met de dochter als beste vriend was misschien niet zo duidelijk.
Zo knuffelde de dochter Beertje niet alleen maar wreef
zij ook voortdurend over zijn pels waardoor het arme pluche beest al snel
transformeerde van een prachtige witte knuffel naar een soort van afgeleefde schooier.
Bovendien had de dochter tot ze kon lopen en haar arme lijfje zich dus meer
verticaal voortbewoog een enorme reflux, zo erg zelfs dat ik in die periode
naar haar refereerde als ‘ mijn fonteintje’.
Nu kan ik er om lachen, maar toen vond ik het allesbehalve
grappig want zo snel ik haar een flesje had gegeven kwam dat er alweer uit met
als gevolg dat zowel de dochter, ik én een deel van het meubilair in de klappen
deelden. En zo ook Beertje natuurlijk, haar kameraad die ze altijd bij zich
had.
Dus nadat ik de dochter, mezelf en het interieur had
verschoond was Beertje aan de beurt voor zijn zoveelste rondje in de
wasmachine waarbij de dochter telkens heel geduldig voor die machine ging
zitten wachten tot haar vriend opnieuw schoon was.
Ik zie het haar nu niet meteen meer doen, zoveel geduld opbrengen bedoel ik dan.
Haha ahh ik zie het helemaal voor me, een meisje voor de wasmachine aan het wachten op haar Beertje :)
BeantwoordenVerwijderenLeuk beschreven!
BeantwoordenVerwijderen