Dat Dallas op mijn digirecorder op mij stond te
wachten wist u al en gisteren heb ik eindelijk tijd vrijgemaakt voor die
trip down to memory lane.
En dat was het ook want het muziekje én de
begingeneriek waren exact hetzelfde als bij de jaren ’70 versie en na deze
intro ontsponnen zich algauw de eerste ruzies en intriges.
Terwijl ik aan het kijken was besefte ik dat dit meer van hetzelfde was en ik daar eigenlijk helemaal geen zin in had.
Met één druk op de knop werd dit jeugdsentiment dus onverbiddelijk uit het
digitale rijtje gewist. Exit Dallas!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten