zaterdag 29 september 2012

Hup met de geit!



De laatste auto van mijn grootouders was een Citroën 2CV, beter bekend als ‘de Geit’. Zij hadden eind jaren ’70 zo’n grasgroen exemplaar dat toen, samen met de Charleston versie, erg in trek was en ze waren zeer gehecht aan hun karretje.
Mijn bompa was niet zo’n beste chauffeur en hoewel de bomma dat nooit over haar lippen kreeg nam zij het zekere voor het onzekere en ging ze steeds achteraan zitten onder het mom van de voorzetel voor de hond te reserveren. Zo liet zij zich rondrijden door haar chauffeur mét hond en werden de nodige kilometers op de teller gezet.
Tot mijn bompa het wijze besluit nam dat zelf rijden echt niet meer kon en zij hun karretje verkochten aan een zorgvuldig uitgezochte jonge dame die het de dag daarna total loss reed.
Ik heb altijd goede herinneringen gehad aan die geit en mijn eerste karretje werd de veel minder bekende opvolger van dit populaire wagentje, een Citroën Visa. Het was ook een sympathiek basic, low budget autootje dat snorde als een naaimachine en waar ik behoorlijk aan gehecht was. Een schoonheid was het zeker niet en mijn Visa had ook niet de charme van de geit, maar zelfs als mijn toenmalige echtgenoot mijn karretje smalend ‘het ijskarretje’ noemde kon dat mijn liefde voor dat wagentje niet bekoelen.
Tot ik op een hete zomerdag door de remmen trapte en de beslissing of zoveel kosten maken voor zulk een oud wagentje nog verantwoord was zich opdrong, een beslissing die in het nadeel van mijn ijskarretje uitviel. Dus werd mijn eerste autootje met een beetje pijn in het hart ingeruild voor een ander exemplaar, maar je eerste karretje vergeet je niet.
Maar niet getreurd, want ik las vandaag in de krant dat Citroën plannen uit de kast haalt om ‘de Geit’ in een nieuwe, moderne versie te produceren. Ik ben in ieder geval heel benieuwd naar het resultaat. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten