Toen ik mijn sleutel gisteren uit mijn handtas haalde
overviel mij een lichte golf van paniek. Niet omdat ik dat ding weer niet vond,
maar omdat hij, tot mijn grote verbazing, gewoonweg afgebroken was. Afgebroken
in het slot zonder dat ik het gemerkt had, was mijn eerste bedenking, maar dat
was gelukkig niet het geval. Dus ging ik in mijn rommelzak op zoek naar het
andere stuk, dat ik nooit vond.
Het is mij nog altijd een raadsel hoe die sleutel
zomaar is gebroken en ook de slotenmaker had zoiets nog nooit gezien.
Bovendien vertrok ik vanmorgen, vergeetachtig als ik
ben, enkel gewapend met mijn halve sleutel en kon ik bij mijn terugkomst dus netjes
op de trap zitten wachten tot ook de dochter thuis kwam. Dat was pas een trip
‘down to memory lane’ want als puber heb ik menig uurtje op de trap
doorgebracht, niet met een gebroken sleutel, maar omdat ik hem gewoonweg
weer vergeten was!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten