Voor onze eerste vakantie
in Texas hadden we een strandverblijf tijdens de krokusvakantie gepland, beter
bekend als ‘spring break’ in Amerika. We hadden net een hectische periode
achter de rug en een zon- zee rustvakantie met de kinderen klonk ons als muziek
in de oren. Voor dit uitje hadden we een leuk hotel gevonden op Padre Island,
een eiland voor de kust van Texas, niet ver van de grens met Mexico.
Toen het eindelijk zo ver
was gingen we vol verwachting de baan op. Texas is groot en Padre Island was
best een eindje rijden, maar het verkeer is een stuk ontspannender dan in
Europa en de tocht schoot snel op.
Op de verbindingsbaan van
het vasteland met Padre Island werden we uitbundig begroet door toeterende
tegenliggers en meisjes die recht stonden in open wagens, terwijl ze ons
ongegeneerd ‘flashten’.
“Heb je dat gezien?” vroeg
ik mijn man, die met een glimlach van oor tot oor op zijn gezicht hevig van ja
knikte.
“Ik heb het ook gezien,
mama,” viel mijn toen vierjarige zoon in. “Die meisjes droegen geen gordel, dat
is wel heel gevaarlijk, niet?”
Dat die jongedames in
kwestie compleet ontbloot in de auto stonden was mijn kinderen gelukkig
blijkbaar ontgaan, maar ik vond dit toch lichtelijk verontrustend gedrag, zeker
in het o zo preutse Texas. Toen we in het hotel aankwamen werd het ons allemaal
snel duidelijk. De manager was erg verveeld met de zaak en legde ons uit dat
tijdens ‘spring break’ Padre Island omgetoverd wordt tot feesteiland van de
college students. We kregen zonder vragen en zonder extra kosten een betere
kamer achteraan in het hotel en als de flashende dames al een alarmbelletje
deden rinkelen, dan werd dit belletje door het ongewoon gulle gebaar van de
hoteleigenaar alleen maar luider en luider. Wat we juist onder party island
moesten verstaan werd ons al snel duidelijk toen we bij het zwembad de
rondhangende studenten moesten passeren om onze kamer te bereiken.
Ik merkte een beetje
knorrig op dat mijn man zijn collega’s hem wel even van dit detail hadden
kunnen verwittigen, toen hij hen had verteld dat we een vakantie op Padre
Island hadden geboekt, maar blijkbaar hadden zij dat niet nodig gevonden.
We besloten dan maar om het
even aan te zien en die nacht te blijven. Tenslotte werd het al behoorlijk laat
en hadden we net een heel eind gereden. Bovendien hadden we zo uitgekeken naar
deze vakantie en al was de eerste indruk niet bepaald hoopgevend, we gingen er
het beste van maken. Misschien viel het allemaal wel mee, spraken we elkaar
moed in.
Terwijl ik de koffers ging
uitpakken zou mijn man alvast even met de kinderen gaan zwemmen. Nauwelijks enkele minuten nadat ze vertrokken
waren werd de deur van onze kamer opengegooid door mijn man, die de zoon met
gestrekte armen voor zich uitdroeg, terwijl hij luid riep dat ik hem in bad
moest zetten. Het zicht van mijn zoon die als een willoze pop door zijn pa met
gestrekte armen, voor zich uit gedragen werd was best komisch, was het niet dat
het kind er behoorlijk smerig uitzag. Blijkbaar was hij zonder kijken in de
whirlpool gesprongen en wat daar allemaal in gebeurd was, daar durf ik zelfs
niet aan te denken! Toen we achteraf de desbetreffende put van verderf gingen
inspecteren zagen we dat het water een ondefinieerbare kleur had. Zwemmen was
dus uitgesloten wegens de rondhangende studenten in coma van de escapades van
de vorige nacht en het spoor van vernieling van diezelfde escapades dat ze
achterlieten. We zouden morgen dan maar naar het strand gaan, besloten we
tijdens de maaltijd in een klein restaurantje even verderop.
Dat we die nacht niet veel
hebben geslapen hoef ik u waarschijnlijk niet meer te vertellen. Rond een uur of twaalf kwamen de comateuze
studenten weer tot leven voor een volgende nacht van ‘sex drugs and rock and roll’
en de muziek die uit hun draagbare toestellen schetterde hield ons de ganse
nacht wakker. Gelukkig waren mijn kinderen van zes en vier blijkbaar immuun
voor dat lawaai en hadden zij tenminste een goede nacht.
Het strand bleek ook geen
al te groot succes. Om te beginnen stond er een stevige bries waardoor het zand
hevig opwaaide en in ons gezicht priemde. Bovendien werd het strand bevolkt
door ongure types die ons zonder enige overdrijving aan jeugdbendes op vakantie
deden denken.
Dat was echt de druppel die
de emmer deed overlopen! We gingen recht van het strand naar de hotelkamer om
al onze spullen te pakken en zijn zonder omkijken vertrokken om de rest van de
vakantie gezellig thuis door te brengen.
Dit was een vakantie om zo snel mogelijk te vergeten!
Lol, daarom was het daar dus zo'n fileleed en druk.
BeantwoordenVerwijderenEerlijk, het was al een beetje een ontgoocheling na onze hoge standaard van de Cantabrische kust, maar de trucks, studenten en politie, daar viel onze mond van open.
We hebben toch nog een rustig stukje strand gevonden, wat verder in het natuurpark en ons oudste meisje werd ziek, dus werd het uiteindelijk een hele korte trip.
Maar euhm, in Spring break ga je me daar niet meer zien. Lol
Grappig dat jullie dezelfde fout hebben gemaakt als wij. Gelukkig dat jullie nog een rustig stukje strand hebben gevonden en kindjes die ziek worden op vakantie, dat is ondertussen al een klasieker zeker?
VerwijderenJammer dat er ook bij jullie niemand het nodig vond jullie te verwittigen. :-)