Welcome to Padre Island!

Voor onze eerste vakantie in Texas hadden we een strandverblijf tijdens de krokusvakantie gepland, beter bekend als ‘spring break’ in Amerika. We hadden net een hectische periode achter de rug en een zon- zee rustvakantie met de kinderen klonk ons als muziek in de oren. Voor dit uitje hadden we een leuk hotel gevonden op Padre Island, een eiland voor de kust van Texas, niet ver van de grens met Mexico.

Toen het eindelijk zo ver was gingen we vol verwachting de baan op. Texas is groot en Padre Island was best een eindje rijden, maar het verkeer is een stuk ontspannender dan in Europa en de tocht schoot snel op. 

Op de verbindingsbaan van het vasteland met Padre Island werden we uitbundig begroet door toeterende tegenliggers en meisjes die recht stonden in open wagens, terwijl ze ons ongegeneerd ‘flashten’.

“Heb je dat gezien?” vroeg ik mijn man, die met een glimlach van oor tot oor op zijn gezicht hevig van ja knikte.

“Ik heb het ook gezien, mama,” viel mijn toen vierjarige zoon in. “Die meisjes droegen geen gordel, dat is wel heel gevaarlijk, niet?”

Dat die jongedames in kwestie compleet ontbloot in de auto stonden was mijn kinderen gelukkig blijkbaar ontgaan, maar ik vond dit toch lichtelijk verontrustend gedrag, zeker in het o zo preutse Texas. Toen we in het hotel aankwamen werd het ons allemaal snel duidelijk. De manager was erg verveeld met de zaak en legde ons uit dat tijdens ‘spring break’ Padre Island omgetoverd wordt tot feesteiland van de college students. We kregen zonder vragen en zonder extra kosten een betere kamer achteraan in het hotel en als de flashende dames al een alarmbelletje deden rinkelen, dan werd dit belletje door het ongewoon gulle gebaar van de hoteleigenaar alleen maar luider en luider. Wat we juist onder party island moesten verstaan werd ons al snel duidelijk toen we bij het zwembad de rondhangende studenten moesten passeren om onze kamer te bereiken.

Ik merkte een beetje knorrig op dat mijn man zijn collega’s hem wel even van dit detail hadden kunnen verwittigen, toen hij hen had verteld dat we een vakantie op Padre Island hadden geboekt, maar blijkbaar hadden zij dat niet nodig gevonden.

We besloten dan maar om het even aan te zien en die nacht te blijven. Tenslotte werd het al behoorlijk laat en hadden we net een heel eind gereden. Bovendien hadden we zo uitgekeken naar deze vakantie en al was de eerste indruk niet bepaald hoopgevend, we gingen er het beste van maken. Misschien viel het allemaal wel mee, spraken we elkaar moed in.

Terwijl ik de koffers ging uitpakken zou mijn man alvast even met de kinderen gaan zwemmen.  Nauwelijks enkele minuten nadat ze vertrokken waren werd de deur van onze kamer opengegooid door mijn man, die de zoon met gestrekte armen voor zich uitdroeg, terwijl hij luid riep dat ik hem in bad moest zetten. Het zicht van mijn zoon die als een willoze pop door zijn pa met gestrekte armen, voor zich uit gedragen werd was best komisch, was het niet dat het kind er behoorlijk smerig uitzag. Blijkbaar was hij zonder kijken in de whirlpool gesprongen en wat daar allemaal in gebeurd was, daar durf ik zelfs niet aan te denken! Toen we achteraf de desbetreffende put van verderf gingen inspecteren zagen we dat het water een ondefinieerbare kleur had. Zwemmen was dus uitgesloten wegens de rondhangende studenten in coma van de escapades van de vorige nacht en het spoor van vernieling van diezelfde escapades dat ze achterlieten. We zouden morgen dan maar naar het strand gaan, besloten we tijdens de maaltijd in een klein restaurantje even verderop.

Dat we die nacht niet veel hebben geslapen hoef ik u waarschijnlijk niet meer te vertellen.  Rond een uur of twaalf kwamen de comateuze studenten weer tot leven voor een volgende nacht van ‘sex drugs and rock and roll’ en de muziek die uit hun draagbare toestellen schetterde hield ons de ganse nacht wakker. Gelukkig waren mijn kinderen van zes en vier blijkbaar immuun voor dat lawaai en hadden zij tenminste een goede nacht.

Het strand bleek ook geen al te groot succes. Om te beginnen stond er een stevige bries waardoor het zand hevig opwaaide en in ons gezicht priemde. Bovendien werd het strand bevolkt door ongure types die ons zonder enige overdrijving aan jeugdbendes op vakantie deden denken. 

Dat was echt de druppel die de emmer deed overlopen! We gingen recht van het strand naar de hotelkamer om al onze spullen te pakken en zijn zonder omkijken vertrokken om de rest van de vakantie gezellig thuis door te brengen.

Dit was een vakantie om zo snel mogelijk te vergeten!