bpost op z'n best.

Omdat we tegenwoordig gebruik kunnen maken van internet en e-mail verkeer verstuur ik eigenlijk nog maar weinig post. Verjaardagskaartjes nog wel natuurlijk en Kerst- en nieuwjaarswensen ook, want ik vind het nog altijd fijn om dit ‘live’ in de bus te krijgen en te versturen. Maar verder maak ik eigenlijk nog weinig gebruik van de diensten van de post. Of beter van bpost, want bij de hervorming van dit overheidsbedrijf hoort ook een ronkende nieuwe naam.

Onlangs moest ik toch opleidingscheques per aangetekende versturen om een cursus te bestellen. Toen ik een maand na verzending nog steeds niets van de desbetreffende school had gehoord, toch maar eens telefonisch geïnformeerd. Vreemd, zij hadden nog niets ontvangen en een aangetekende zending zou toch de volgende dag besteld moeten worden, niet? De mensen van het postpunt vanwaar ik de zending had verstuurd waren heel behulpzaam. Inderdaad, de brief was aangekomen op het desbetreffende postkantoor, maar de computer kon enkel bevestigen dat hij nog niet bij de geadresseerde besteld was. Waarom? Dat kon de vriendelijke dame mij ook niet verklaren en ook zij vond dit heel vreemd. Dan maar naar bpost gebeld. ‘Eén enkel nummer voor al uw vragen’, verkondigt het foldertje dat ik van de vriendelijke dame had meegekregen.  Een behulpzame man opende onmiddellijk een dossier en beloofde mij de volgende dag te kunnen vertellen waarom mijn aangetekende zending nog niet was aangekomen. Enkele dagen later nog steeds geen bericht van bpost, maar van de school kreeg ik wel een telefoontje. Blijkbaar was mijn aangetekende brief een maand na datum besteld, maar de opleidingscheques waren er door dieven uitgehaald. Waarschijnlijk hadden zij dat aanzien voor maaltijdcheques. Veel eten zullen ze daar niet van kunnen kopen! Mijn leeg geroofde enveloppe met begeleidende brief had de school wel gekregen, maar een cursus kreeg ik daar natuurlijk niet voor in de plaats.  De secretaresse was zo vriendelijk om mijn dossier en dat van de andere slachtoffers te bundelen en contact op te nemen met de VDAB om dit op te lossen.  De volgende dag kreeg ik een brief van bpost in de bus, met de koele melding dat mijn aangetekende zending wel degelijk was besteld. Over het feit dat deze brief meer dan een maand onderweg was geweest én dat de inhoud eruit was gepikt werd met geen woord gerept. Blijkbaar vindt men deze details totaal onbelangrijk bij bpost en is een aangetekend schrijven dat een maand later wordt besteld de normaalste zaak van de wereld. Om een lang verhaal kort te maken, die cursus heb ik uiteindelijk gekregen dankzij de inspanningen van de school.  En bpost? Nooit meer iets van gehoord! Vroeger had ik daar zeker een zaak van gemaakt maar nu heb ik enkel schouderophalend dit stukje geschreven. Raar toch dat men een overheidsbedrijf met zoveel ophef een modern imago tracht te geven, maar dat het in werkelijkheid gewoon, dezelfde oude krokodil blijft!