Toen
we terugkwamen uit vakantie was ik twee dingen kwijt; de batterijlader van het
fototoestel, en mijn oorbellen.
Op
zich is dat natuurlijk helemaal niet zo’n ramp. Een nieuwe lader kopen is geen
onoverkomelijke zaak, maar dat doe je natuurlijk niet als je nog een andere in
de kast hebt staan, ook al is die veel trager en ergeren we ons daar aan.
De
oorbellen zijn een andere zaak. Niet dat het dure spullen zijn, maar het zijn
net die juweeltjes die ik van mijn zoon voor mijn verjaardag heb gekregen. Ze
meenemen op vakantie was al helemaal verkeerd. Zo’n dierbare spullen neem je
gewoon niet mee, dat is om moeilijkheden vragen. Bovendien zijn het belletjes
zonder slot, dus je moet extra voorzichtig zijn en regelmatig controleren of die
dingen nog steeds in je oren hangen. Maar daar is het niet mis gegaan. Ik heb
er de hele vakantie goed op gepast, ze altijd netjes uitgedaan tijdens het
zwemmen of douchen, en er altijd goed op gelet dat ik ze nog had.
Tijdens
het inpakken is het misgelopen! Ik weet nog goed dat ik in de badkamer stond,
om alle toiletspullen in te pakken, toen ik die oorbelletjes in het oog kreeg. Ik
herinner mij dat ik ze ergens instak, met de gedachte dat ik ze op dát plaatsje
zeker niet kwijt zou raken. Alleen al die gedachte had een alarmbelletje moeten
doen rinkelen, maar als dat al het geval was heb ik dat belletje gewoon
genegeerd. Het plaatsje dat ik heb
uitgekozen om mijn dierbare spullen mee naar huis te nemen is waarschijnlijk zo
vergezocht, dat ik er nooit meer opkom om ze daar te zoeken. Had ik ze maar
gewoon in mijn handtas gestopt, of zelfs bij het zootje van oorbellen en
elastiekjes dat mijn dochter bijhad, of gewoon aangedaan, maar neen! Ik moest
zo nodig een veilig plaatsje vinden, een goed plaatsje, ergens waar ik ze zeker
niet kwijt zou raken… . Veilig is het wel natuurlijk, ze liggen er
waarschijnlijk nog. Alleen weet ik helemaal niet meer waar dat veilige plaatsje
ook alweer was.
De
batterijlader is ondertussen terecht. Ik was hem tijdens het inpakken al kwijt,
maar toen ik gisteren foto’s wou nemen vond ik hem terug in de tas van de
camera, netjes op zijn plaats. Hij zat zelfs niet onderaan verstopt of in het
een of ander voorzakje gepropt, gewoon bovenop het toestel. Je zag hem meteen
als je de tas opendeed. Technisch gesproken was ik hem dus helemáál niet kwijt.
Ik had mijzelf gewoon wijsgemaakt dat ik hem kwijt was en heb dat op een
zodanig overtuigende manier gedaan dat ik zelfs niet ben gaan controleren of
hij op z’n plaats zat.
De
batterijlader hebben we dus, nu de oorbelletjes nog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten