Alleen in het verkeer kost het mij wat meer moeite want hoewel ik dacht dat ik best hoffelijk reed, rijd ik er dus blijkbaar, figuurlijk dan, vaak de hoekjes af en zie ik fietsers of voetgangers die willen oversteken soms te laat. Dat wordt dus mijn aandachtspuntje en ik doe sindsdien nog meer mijn best om hoffelijk te zijn voor mijn medemensen op de baan. Vreemd genoeg heb ik moeten vaststellen dat mensen zoveel hoffelijkheid blijkbaar niet verwachten. Dan kom ik bij een zebrapad en hoewel ik dim én stop blijft de desbetreffende medemens dikwijls staan of kijken ze gewoon de andere op. Dan vraag ik mij al eens luidop af of ik een schriftelijke uitnodiging in drie delen moet versturen. Er is dus nog wat werk aan de winkel!We zijn nu al enkele dagen ver en ik durf gerust zeggen dat het best lukt met die
hoffelijkheid . Natuurlijk ben ik goed getraind want in mijn job als telefoniste is het mijn taak om altijd vriendelijk en beleefd te blijven, zelfs als de persoon aan de andere kant van de lijn je niet zo netjes behandeld. Maar ook prive doe ik mijn best en blijf ik vriendelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten