Wintertijd

We zijn weer omgeschakeld naar wintertijd, een uurtje langer mogen slapen, zalig vind ik dat. De omgekeerde beweging is iets minder want dan wordt je een uurtje nachtrust ontnomen.

Persoonlijk heb ik niet zoveel last van die omschakeling en mijn klokken zijn al juist gezet, maar ik herinner mij dat het met kleine kinderen niet zo evident was en dat zij wel eens van slag kunnen zijn door dat uurtje verschil. En volgens de kranten zijn er de volgende periode veel meer ongevallen onderweg omdat mensen zich nog moeten aanpassen aan het vroege donker. 

Sommige mensen komen al eens een uurtje te vroeg of te laat tijdens zo’n omschakeling omdat zij geen erg hebben in dat tijdsverschil, maar ik kan dat ook zonder zo’n wissel. Op een morgen in Texas waren we te laat voor school en bracht ik de kinderen snel zelf vermits ze de bus al hadden gemist. Nu moest ik mijn spruiten ’s morgens altijd wel achter de veren zitten maar die ochtend zette ik er extra vaart achter om de verloren tijd een beetje in te halen. Eenmaal aangekomen op school was het daar heel stilletjes, geen schoolbussen of aanrijdende wagens in de kiss & ride te zien. Dus parkeerde ik de wagen en bracht de kinderen zelf binnen naar het secretariaat. Maar ook daar was het verdacht rustig en het duurde even voor ik een verbaasde secretaresse te pakken kreeg die mij er vriendelijk op wees dat het nog maar zeven uur was. Mijn klokken stonden allemaal juist en toch had ik dat niet gezien of ze genegeerd, omdat ik was opgestaan in de overtuiging dat we te laat waren. Mijn kinderen konden er niet om lachen en ik heb maanden later nog grapjes over te vroeg of te laat komen moeten aanhoren. Die dag zijn we dus maar even terug naar huis gereden om hen dan aan de grote gele schoolbus af te leveren en gelukkig waren ze, ondanks die valse start, netjes op tijd op school.