Goesting is koop

Mijn vader is een echte Bourgondiër, eten en drinken zijn heel belangrijk in z’n leven en het is niet eender van waar dat eten en drinken komt. Zo wou hij, toen wij kind waren, altijd brood van één bepaalde bakker die veel verder van ons verwijderd was dan de bakker op de hoek én bovendien waren het altijd de dochters die om brood gestuurd werden. Toen wij klein waren gingen we braaf naar die verre bakker om zijn lievelingsbrood maar eens wat ouder, stouter en opstandig in de puberteit, deden wij dat niet meer graag en gingen gewoon naar de bakker op de hoek wat altijd op gemopper werd onthaald.

Wie niet sterk is moet slim zijn zegt het spreekwoord of misschien waren wij gewoon een beetje stout want de broodzakken van die verre bakker werden gespaard, brood werd bij de bakker op de hoek gehaald om dat brood dan in de juiste zak te steken. Mijn vader heeft dat bedrog nooit opgemerkt of misschien merkte hij het wel en zweeg hij wijselijk omdat een discussie met twee tienerdochters toch vrij hopeloos was. In ieder geval, ik heb het hem nooit verteld en hij liet nooit blijken dat hij het brood van zijn lievelingsbakker niet meer zo goed vond als voorheen.

Het is altijd mooi als je op je familie lijkt zegt men en ook de dochter had haar voorkeur wat bakkers betreft. Bij haar heb ik dat zakken verwissel trucje ook eens geprobeerd maar het kind haar smaakpapillen zijn blijkbaar beter ontwikkeld dan die van haar bompa want zij had het bedrog onmiddellijk door. Of misschien was ze achterdochtig omdat ik dat verhaal al eens had verteld, dat kan ook natuurlijk.