Onze eerste woning was een gezellig rijtjeshuis mét tuintje,
uiteraard. Het was er aangenaam wonen in ons nestje want het stond in een
rustige buurt die toch heel centraal gelegen was én we hadden goede buren.
Naast ons woonde een oud koppeltje waarvan de man
altijd in de deuropening zat en de buren langs de andere kant waren wel een
beetje bazig maar dat was goedbedoeld of misschien waren wij heel tolerant dat
kan ook. De overburen hadden drie meisjes, vriendinnetjes van de
kinderen, dus dat was leuk en twee huizen verder, langs onze kant van de
straat, woonde een gezin met twee bijna volwassen zonen. Zij was een joviale volkse
vrouw die de grappige gewoonte had om door haar kleed door aan het elastiek van
haar onderbroek te trekken om het dan te laten schieten, maar behalve het feit
dat zij ellenlange verhalen en roddels vertelde was ze best een aangenaam mens
met een hart van goud.
De dochter had blijkbaar een boontje voor die buurvrouw
want telkens als ze in de tuin was klom ze op de Quadro om haar te roepen. Dan
kwam de buurvrouw naar buiten om naar de dochter te zwaaien én voor een praatje
natuurlijk, een praatje dat dikwijls heel lang duurde.
Hoe maak je een kleuter van drie wijs dat mama niet
altijd tijd of ‘goesting’ heeft om naar die ellenlange, compleet
oninteressante, verhalen van die oh zo vriendelijke mevrouw te luisteren? Niet
dus blijkbaar, want ondanks verschillende pogingen om dat uit te leggen bleef
de dochter die buurvrouw roepen.
Toen ze dat op een dag weer eens deed en ik blijkbaar
écht geen zin had in een lang verhaal, bukte ik mij in een opwelling, zodat de
buurvrouw mij niet boven de haag zag uitkomen. Was het een vermoeden of had ze
mij gezien, ik weet het nog altijd niet. In ieder geval de buurvrouw vroeg de
dochter waar mama was en die kleine verrader wees met haar mollig knuistje naar
mij en riep luid en duidelijk over de haag dat mama zich daar verstopte. Er zat
dus niets anders op dan, met een hoofd als een biet, recht te staan en geduldig
het nieuwe verhaal over de ‘avonturen’ van haar kinderen uit te zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten