Tinternet.

Ik denk dat ik een kleine niet schadelijke verslaving heb opgelopen. Een verslaving aan tinternet. Ik ben bezig met mijn twee blogs, lees de krant en andere blogs ook natuurlijk, kijk mijn mails na en één keertje per dag mijn Facebook pagina bezoeken is ondertussen ook geen overbodige luxe meer. Dan heb ik het nog niet eens over de routeplanner die ik al eens consulteer of alle andere zaken die ik al surfend opzoek. 

Niet zo heel lang geleden hadden wij helemaal geen pc, laat staan internet, maar nu zou ik gewoonweg niet meer zonder kunnen. Als ik problemen heb met mijn verbinding, wat hier meer dan eens durft te gebeuren, overvalt mij dan ook een lichte vorm van paniek. Om te beginnen omdat ik dan moet gaan uitzoeken waar dat probleem zit en dat niet bepaald mijn specialiteit is én omdat ik mij dan niet meer met de wereld verbonden voel. Dat de dochter op zo'n momenten begint te zeuren omdat alle communicatie met de school ook via die levenslijn verloopt is niet echt bevorderlijk voor mijn humeur. Maar tot hier toe heb ik het altijd kunnen oplossen en blijf ik behoorlijk wat tijd per dag voor mijn computer spenderen. Dat ik momenteel niet werk helpt daar ook niet echt aan hoewel, mijn job kluistert mij letterlijk aan een pc mét internetverbinding, dus dat is ook niet echt bevorderlijk voor zo'n verslaving.

Maar als ik zo eens rondkijk spenderen heel wat mensen heel wat tijd voor hun computer. Bovendien kan je schrijven ook gerust creatief bezig zijn noemen. We zullen dan maar besluiten dat het nogal wil meevallen met die verslaving van mij.