Mijn dochter en Harry.

Toen mijn dochter net zes geworden was zijn wij voor drie jaar naar Texas verhuisd. Mijn kinderen hebben dus allebei eerst Engels leren lezen en schrijven om daarna in het Nederlands aan de slag te gaan.  Nu weet ik dat men in België trots is op ons schoolsysteem en dat wij wereldwijd bij de koplopers horen, maar in Amerika wordt de nadruk dan weer op andere belangrijke dingen gelegd. Assertiviteit op een beleefde en respectvolle manier bijvoorbeeld, of zelfstandig beslissingen nemen.  Initiatief tonen en verantwoordelijkheidsgevoel worden ook hoog in het vaandel gedragen. Zaken die in ons prestatiegericht onderwijs toch minder aan bod komen.

Zo hebben zij bijvoorbeeld een geweldig systeem ontwikkeld om kinderen te motiveren om te lezen. De leerlingen worden aangemoedigd om in de uitgebreide schoolbibliotheek boeken te ontlenen en te lezen. Als zij hun boek uit hebben kunnen ze op eigen initiatief en op vrijwillige basis een klein testje laten afnemen op de computer in de schoolbibliotheek. Met die testjes kunnen de kinderen punten verdienen, punten die écht iets waard zijn. Twee keer per jaar komt de schoolastic bookfare op bezoek, een soort van boekenbeurs op reis, waar de studenten hun gespaarde punten kunnen inruilen voor … een boek natuurlijk!

Toen mijn dochter voor het eerst met haar verdiende punten een boek ging kopen op die beurs, koos zij zonder aarzelen voor de allereerste Harry Potter. Ik was het niet meteen eens met die keuze, want het was toch een stevig boek voor een beginnend lezer, zeker in het Engels. Maar mijn dochter had toen, en nu gelukkig nog steeds trouwens, haar eigen willetje en zij liet zich niet door mijn argumenten van de wijs brengen. Je kan dus gerust stellen dat zij een Potter fan van het eerste uur is en sinds die dag hebben wij steeds trouw de boeken gekocht en de films gezien. Ondertussen heeft zij mij ook aangestoken en samen hebben we veel plezier beleefd aan de avonturen van de tovenaarsleerling. 

Daarom gingen we een beetje met gemengde gevoelens naar de laatste film kijken.  In spanning natuurlijk, want we vroegen ons af hoe ze al die details uit de aanzienlijke turf die het laatste boek geworden is op het scherm zouden projecteren. Maar ook met een beetje droefheid, want mijn dochter die min of meer met Harry opgegroeid is, sloot hiermee toch een klein hoofdstuk af in haar leven.