Van korte duur

Het afzetten van het terras met kippendraad was een succes. Met de nadruk op was, want het succes was van korte duur. Ik was blij met de deur die gewoon kon openblijven tijdens die hitte en de katten waren content met de herwonnen vrijheid, of tenminste dat dacht ik toch. De heren herkenden het geluid van de terrasdeur die werd opengezet of het rolluik dat naar boven werd getrokken onmiddellijk en waren er dan al heel snel bij om van de buitenlucht te genieten. Geen gemekker meer aan die deur, geen leibandjes meer of hen nauwlettend in het oog houden want ze konden niet meer onder de balustrade dacht ik in mijn naïviteit.

Maar ja een kat is een kat en wat doen die beesten graag? Springen en klimmen dus en vooral Hippie liet zich gelden. Het duurde dan ook niet lang of hij zat op de balustrade om zijn herwonnen vrijheid te verkennen en zo mogelijk nog een beetje uit te breiden. Niet zo erg dacht ik in het begin en Hippie wist goed genoeg dat het niet mocht want als ik hem vermanend toesprak sprong hij onmiddellijk af die reling om mij quasi onschuldig aan te kijken met een blik van, moi?

Maar het werd al snel weer vervelend want nu moest ik hen opnieuw nauwlettend in de gaten houden wat niet bevorderlijk was voor mijn rust. Tot ik Hippie op een mooie dag net op tijd van de balustrade kon plukken terwijl mijnheer helemaal ondersteboven hing om zijn sprong naar de grote vrijheid daar beneden in te schatten. Sindsdien is het dus uit met de pret en zijn we terug bij af. Jammer!