Ik zit ondertussen in het eerste specialisatiejaar
schilderen en ondanks het feit dat ik al zeven jaar studeer wroet en ploeter,
heb ik nog altijd het gevoel dat ik er niet veel van bak. Dit jaar is wel een
bijzonder slecht jaar want nu pas, nu het eind van het schooljaar in zicht komt, heb ik eindelijk het gevoel dat ik mijn draai vind.
Het is natuurlijk allemaal niet zo simpel, gewoon een
prentje over schilderen denkt u misschien, maar dat moet ik even rechtzetten.
Wij mogen niet zomaar om het even wat schilderen en krijgen opdrachten en
thema’s die we soms ook met bepaalde technieken moeten uitwerken en dat is
helemaal niet zo evident.
Zo was in het begin van het schooljaar je droomkamer de opdracht en hoewel ik best begreep wat men
daaronder verstond kon ik er helemaal niks mee. Beetje triest misschien dat je
geen dromen of verlangens hebt maar ik ben altijd nogal down to earth geweest
en dat thema sprak mij helemaal niet aan. Niet erg want al gauw kondigde zich
een ander thema aan; de mens in de natuur waarbij we als eerste opdrachten een
landschap moesten schilderen met daarin een architecturaal beeld. Rechte lijnen is al helemaal niets voor mij en
misschien ben ik te kritisch voor mezelf want mijn leerkracht vond sommige van
mijn werken wel goed maar ik vond ze eerlijk gezegd maar niets.
Daarna moesten we foto’s nemen binnen dit thema en die
uitwerken en vanaf toen ging het een beetje beter. Ik zocht naar de
aanwezigheid van de mens in de natuur in kleine dingen en werkte dat uit. Laten
zien zegt u dan misschien, maar neen, zo goed vond ik die nu ook weer niet.
Toen ik verder ging nadenken over de opdracht kwam ik uit
bij de natuur in de mens en daaruit voortvloeiend onze gedragingen en emoties
en daar kon ik wel wat mee. Nu ben ik volop bezig om dat thema uit te werken en dat schijnt te lukken. En dat mag ook wel want we zijn ondertussen half april
dus het eind van het schooljaar kom in
zicht. Maar wie weet durf ik binnenkort nog eens een nieuw werkje laten zien. Sommige
van mijn klasgenootjes hebben ondertussen al een hele collectie of
tentoonstelling bijeen geschilderd maar ook deze boemel komt er wel, langzaam
maar zeker… .
Ik vind het heel mooi,al die werken!
BeantwoordenVerwijderenik ben natuurlijk geen groot kunstkenner, maar ik houd wel van wat ik hier zie
BeantwoordenVerwijderenen dat kindje op de schouder van zijn mama (ik gok op mama, maar uit het detail kan ik het niet echt opmaken, sorry als ik er naast zit), dat vind ik echt een heel mooi beeld.
Niets mis met wat ik hier boven zie hoor!!
BeantwoordenVerwijderenBedankt allemaal. Dit zijn dus oudere werkjes waar ik wel content van ben, nieuw werk produceren lukt mij momenteel niet echt.
BeantwoordenVerwijderenEn het was een papa, Marieke :-) maar er is wel een stukje van het beeld 'gevallen' in dat kleine vakje.
Wat een mooie "zachte" beelden! De opdrachten klinken inderdaad als een hele uitdaging. Fijn dat je nu een beetje je draai aan het vinden bent!
BeantwoordenVerwijderen