Omdat ik in Texas als klasouder actief was werd ik in
december gevraagd om over Sinterklaas te vertellen. In Amerika kent men dit
fenomeen immers niet en de leerkracht vond het leuk om het eens over andere
tradities en gebruiken te hebben. Dus knutselde ik samen met mijn kinderen Piet
mutsen en een mijter in elkaar en werd Zwarte Piet, wegens een beetje delicaat,
de politiek correcte Peter en vertelde ik over de Sint, de brieven, het paard,
de klontjes en worteltjes en alle dingen die bij die mooie traditie van Sinterklaas
horen.
Ik dacht dat een goedheilig man die cadeautjes voor de
kinderen rond bracht hen wel zou interesseren, maar vreemd genoeg kon dat
onderwerp mijn publiek niet bekoren. Ik had niet echt de indruk dat er
geluisterd werd en toen de kinderen vragen mochten stellen wilden ze vooral
weten hoe sneeuw er uit ziet en voelt want met een subtropisch klimaat was dat voor
hen onbekend.
Toen de Sint op Sinterklaasavond de brieven kwam
ophalen merkte hij echter dat sommige Texaantjes beter hadden opgelet
dan gedacht. De dochter schreef namelijk
deze
brief
waarin ze de goedheilig man in haar beste Engels sinds drie maanden vroeg om
ook bij een klasgenootje langs te gaan. Gelukkig is de Sint een vooruitziend
man en had hij lekkers voor de ganse klas voorzien met de vraag aan de dochter
en de zoon om dat als zijn persoonlijke assistenten in Texas aan de
respectievelijke klasgenootjes te bezorgen. En zo brachten wij drie jaar op rij
een beetje België naar dat rustige stadje in Texas.
ps. De kinderen schrijven in Amerikaanse scholen met potlood, vandaar de zeer lichte druk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten