Eerst werd mijn arme brievenbus bestormd door
verkiezingsdrukwerk en onmiddellijk daarna nam de Sint het over en werd, sinds
eind oktober, diezelfde brievenbus overspoeld door folders met alle mogelijk en onmogelijk speelgoed van de goedheilig man. Vermits mijn kinderen die fase
al lang ontgroeid zijn ging ook dat drukwerk, net zoals de verkiezingsfolders,
rechtstreeks van de brievenbus in het kastje daarboven om daarna ongelezen bij
het oud papier te belanden. Maar ik herinner mij nog de tijd toen mijn kinderen
vol overgave de folders uitplozen, knipten en plakten om hun brief aan de lieve
Sint samen te stellen.
In die periode gingen wij ook kijken naar het intreden van
de Sint in Antwerpen, wat toen nog een beetje een ongeorganiseerd gebeuren in
mineur was, waarbij de brave man met zijn gevolg haastig voorbij de verkleumde
kinderen racete, maar ondertussen is heel dat intreden een waar mediagebeuren
geworden met Bart Peeters die het geheel aan elkaar praat en Ketnet dat instaat
voor de randanimatie.
Nu ze wat groter zijn krijgen mijn kinderen nog steeds
een Sinterklaascadeautje, maar vermits zij niet meer in dat naïeve sprookje
geloven vertaalt zich dat meestal in keiharde cash. Het schoentje zetten met de
daarbij behorende verraste snuitjes is ondertussen al lang vervangen door een gezellige
Sinterklaasbrunch met chocola en speculoos. En ook het intreden van de enige echte Sint in Antwerpen, dat dit weekend weer plaats zal vinden, zal aan ons
voorbijgaan. Maar dat wil niet zeggen dat ik het niet als achtergrond mag
opzetten en er met een beetje weemoed mag naar kijken.
Tja, kleine kindjes worden groot zeker?
foto: GVA
Geen opmerkingen:
Een reactie posten