Pips voor een prikje!

Toen de dochter 16 werd moest en zou ze een navelpiercing. Nu was ik al blij dat ze het  kwam vragen en het niet zoals zoveel van haar leeftijdsgenootjes in de een of andere onhygiënische zaak zonder vergunning liet zetten met ontstekingen en complicaties tot gevolg.

Na wat bedenktijd besliste ik dat ik wel kon leven met zo’n piercing en ging samen met de ongeduldige dochter op afspraak bij een vriendelijke én hygiënische mevrouw die dat ding vakkundig prikte. Het kiezen van het sierraad nam meer tijd in beslag dan het zetten en toen de dochter flux van de tafel sprong vroeg die vriendelijke mevrouw haar of ze zich wel goed voelde. De dochter zei dat alles in orde was maar dat was met mij niet echt het geval. Volgens de dochter zag ik er nogal pips uit en ik voelde mij heel slapjes dus werd ik even op een stoeltje geparkeerd terwijl ze, na het bewonderen van haar nieuwe aanwinst, ging afrekenen.

Ik hoef jullie waarschijnlijk niet te vertellen dat dit een verhaal is waar de kinderen mij graag plagend aan herinneren!