maandag 4 juni 2012

De dikke en de dunne #blote benen

Vroeger vond ik mijn onderbenen een van mijn troeven, met dank aan het dagelijkse roller bladen met de hond, iets wat ik nu niet meer zou durven trouwens.
In 2010 deed ik, zoals zoveel pechvogels, een lelijke val tijdens de ijzel en brak mijn enkel, vlak voor het Middelheim ziekenhuis ‘of all places’. De ambulance moest dus maar net de deur uit om mij op te pikken. De orthopedische chirurg knutselde het zaakje vakkundig in elkaar met behulp van een plaatje en negen schroeven en daar ging mijn troef!
Nu noem ik mijn enkels ‘de dikke en de dunne’ want dat plaatje zie je heel duidelijk zitten. Bovendien doet mijn enkel nog steeds lastig en zwelt hij bij het minste. Geen fraai zicht dus, maar ja er zijn ergere dingen en vermits ik altijd flink voor mij uitkijk als ik loop kan ik ‘de dikke’ meestal negeren. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten