Sinterklaas, kapoentje ... !

De Sint is weer in het land en dan denk ik altijd met een beetje weemoed terug aan de tijd toen mijn kinderen nog klein waren en Sinterklaas zowat het hoogtepunt van het jaar. Heel het ritueel van een brief schrijven, het schoentje zetten en het verplichte liedje zingen om daarna verwachtingsvol in hun bedje te gaan en er ’s morgens voor het krieken van de dag weer uit, was altijd weer een spannend gebeuren. 
Voor mij, de Piet van dienst, was het Sint moment ook altijd een heel evenement. Er proberen achterkomen wat hun grootste wens was, was meestal geen probleem, maar die wens ook vervullen was niet altijd evident. Zo herinner ik mij dat mijn zoon eens, vermoedelijk samen met al zijn leeftijdsgenootjes, een Buzz Lightyear pop had gevraagd.  Jammer genoeg was die desbetreffende pop in geen enkele zaak in de buurt meer te vinden. Na alle speelgoedwinkels in de wijde omgeving te hebben afgebeld is deze Piet, Buzz een dertigtal kilometer ver moeten gaan halen. Maar het blije snoetje dat je dan kreeg maakte het de moeite waard.

Nu mijn kinderen 20 en 18 zijn, behoren die rituelen en de daaruit voortvloeiende verwachtingsvolle spanning al lang tot het verleden maar dat wil niet zeggen dat we de goedheilig man zomaar ongemerkt laten voorbij gaan. Ieder jaar omstreeks deze tijd zitten wij gezellig samen aan tafel voor een uitgebreide Sinterklaas brunch. En natuurlijk hoort daar ook nog een cadeautje bij!